برای رفتن به جایی سوار تاکسی شدم...

فضای متفاوت درون تاکسی نظرم را جلب کرد!!

پشت صندلی راننده وسرنشین جلو، یعنی رو به روی سر نشینان عقب ، روی جعبه ای مقوایی با

خط خوش نوشته شده بود :

" به کتابخانه کوچک عمو رضا خوش آمدید ! "

درون جعبه کارت هایی بود که روی آنها دست نوشته های زیبایی نوشته شده بود ! با کنجکاوی و

اشتیاق کارتی را برداشتم و مطالعه کردم ،

سخنانی از بزرگان و مشاهیر ایران و اهل بیت (ع) بود! خیلی خوشم آمد. پشت کارت هم نوشته شده بود

حرف های خودمونی از عمورضا ( چند بیتی شعر نوشته شده بود ).

روی درها هم عکس شاعران ایرانی و شعرهایی کوتاه از آنها بود . از راننده پرسیدم :

عمورضا خودتون هستین ؟ با لبخند و خوش رویی جواب داد : بله !

گفتم اینها همه کار شماست ؟! گفت : بله ، همه را خودم درست کردم ! جعبه و کارت ها و... خطاطی هم از خودم است!

به قسمت جلوی ماشین اشاره کرد و گفت چند کتاب جیبی کوچک هم اینجا گذاشتم که اگر کسی خواست بخواند.

خیلی خوشم آمد هم از خوش رویی اش هم از این همه ذوق و سلیقه ! جمع آوری و درست کردن این

کارت ها خیلی ذوق وسلیقه و حوصله می خواهد .

واقعا آفرین و دست مریزاد دارد به این راننده که ذوق های هنری اش را خرج فرهنگ و جامعه

ایرانی کرده است ، آن هم راننده ای که سن و سالی ازش گذشته !

آنقدر محو تماشای فضا و خواندن کارت ها بودم که نفهمیدم کی به مقصد رسیدم !

فقط قبل از پیاده شدن با اجازه عمو رضا از کتابخانه کوچکش عکس گرفتم .

به وجد آمده بودم چون اولین باری بود که چنین چیزی در شهرم می دیدم و

" هم چنین راننده ی خوش ذوق و با حوصله و اهل علم و فرهنگ ! "

دوست داشتم بیشتر با ایشون صحبت کنم ولی وقت نشد هم ایشون کار داشتن و هم من عجله .

چه می شود کرد انگار گاهی وقت ها جاده ها نمی خواهند انسان ها هم مسیر شوند...

اگر این فرهنگ کتاب و کتاب خوانی تا این حد بین بقیه هم جا بیفتد خیلی خوب می شود.

به نظر من عمو رضا به سهم خودش کار بزرگی کرده و تا حدی زکات خودش را به فرهنگ جامعه داده ،

امیدوارم الگویی باشد برای دیگر همکارانش .

با این کار دیگر در تاکسی نه حوصله مان سر می رود و نه خسته می شویم و

نه وهم و خیال بر فکر و قلب و روحمان جولان می دهد تازه چیزهایی هم یاد می گیریم !

آفرین عمو رضا !دمت گرم !خدا قوت ،مسیرت پر رهرو باد .