چند روزی بود که دلم تمنای باران داشت...امروز اما بیشتر...

بد جور هوای نمناک وبارانی به سرم زده بود.

رفتم سراغ رایانه ام و به عکسهایی که از باران داشتم نگاه کردم

با خدای خودم نجوا کردم و با همان حال دل گرفتگی بارش این رحمت قشنگش را تمنا کردم ،

همان لحظه یاد خاطره ای افتادم از ناشکری بعضی از این زمینی ها ...

یک روز قشنگ بارانی ، محو لطافت باران در خیابان قدم میزدم که پیرمردی غر غر زنان از کنارم رد شد ، بد وبیراه میگفت به آسمان و باران !!!

کلماتی ناشایست به این رحمت الهی!!! خدایا نا شکری تا چه حد ؟!!!

مگر نه اینکه یکی از مواقع استجابت دعا ، همین وقت بارش باران است...

نا خود آگاه دلم ابری شد و گوشه ی چشمم بارانی ...خدایا این همه ناشکری ما زمینی ها را ببخش.

شب برای کاری رفتم حیاط که دیدم قطره ای از آسمان دستم را لمس کرد ! فکر کردم خیالاتی شدم ولی قطره های بعدی هم...!

از خوشحالی داشتم پر در می آوردم ... همان لحظه از ته دلم گفتم :

" خدای مهربونم شکرت "

خدا بیشتر از آنچه می گویند مهربان است.

باران ، آب بازی خدا با فرشته هاست.